Remisja trwa!

Najdrożsi czytający!

Otrzymałam wynik - nie ma żadnych cech choroby nowotworowej, jestem zupełnie zdrowa!
Radość nieopisana, spokój nieopisany, nieopisana ulga.
Kurczę wygląda na to, ze jestem w pełni wyleczona, choć największe ryzyko wystąpienia nawrotu istnieje do 5 lat od zakończenia leczenia-powinnam zacząć tak mowić dopiero za trzy lata:p
Jak na razie czuję się wolna od tego choróbska, mam nadzieję, ze to poczucie nie zmieni się przed kolejnymi wynikami PETa(czyli za jakies pół roku).

Owa zwłoka z wynikiem badania, wcale nie była skutkiem konieczności dłuższego jego analizowania, lecz wprowadzenia nowego "systemu" do ośrodka, w którym mi to badanie robią. Wprowadzili durną infolinię(nie ma możliwości połączenia sie juz bezpośrednio z konkretną placówką, w której znajduje się opis pacjenta)  a informacje o wynikach przekazują konsultanci, ktorzy wykonali do mnie przez 3 tygodnie 2 telefony - raz w jedną sobotę o 9tej rano, drugi raz w kolejną-o tej samej porze i to z numeru o braku id, więc gdy nie odebrałam-nie miałam możliwości oddzwonienia. Poza tym mają jakis problem z aktualizowaniem profilu pacjenta, bo gdy dzwoniłam na tę całą infolinię za każdym razem słyszałam, ze "w systemie mojego wyniku jeszcze nie ma i pewnie wymaga dalszej konsultacji". Tak więc podsumowując-mogłam uniknąć stresu trawiącego mnie przez prawie trzy tygodnie. Potwornego! Dalszy wniosek-im mniej bezpośrednie podejście do pacjenta, tym gorzej dla niego. Im więcej pacjentów, tym bardziej potrzebne mniej bezpośrednie podejście do pacjenta i "jakis system", żeby panował względny porządek. No co za świat pełen nieporozumień i paradoksów.

To, że czuję się wolna od choroby nie daje jednak mi poczucia pełnego bezpieczeństwa, takiego jakie miałam przed zachorowaniem. Strasznie mnie to denerwuje, ale długotrwały stres w jakim tkwiłam przez te dwa lata nie może tak po prostu z dnia na dzień zniknąć, co więcej jego skutki dopiero od niedawna są dla mnie tak bardzo odczuwalne - dopiero teraz kiedy nie muszę juz być w "fazie bojowej".  Chorowanie na raka jest strasznie głupie-najpierw uczysz się jak z nim żyć a potem jak wyrzucić go ze swojego życia. Sama nie wiem co jest trudniejsze.

To tyle, dziękuję za komentarze i zainteresowanie-przepraszam, ze dopiero się odzywam na temat wyniku:)

Pozdrawiam prawie-grudniowo, jako przyszły, ciężkopracujący 'medycyn' :)